Protokół UDP
Protokół UDP jest, podobnie jak TCP, protokołem 4 warstwy, którego wiadomości przesyłane są w datagramach protokołu IP. Jednak w odróżnieniu od niego jest on bezpołączeniowy. Oznacza to, że nie występuje tu procedura nawiązywania połączenia, a każdy datagram traktowany jest jako odrębna całość. W związku z tym trasa każdego datagramu wyznaczana jest niezależnie.
Protokół ten nie zapewnia niezawodności transmisji ani sterowania natężeniem przepływu, jakie zapewniał TCP. Stosowany jest w sytuacjach, gdzie za obsługę stanów awaryjnych odpowiadają wyższe warstwy. Typowe przykłady jego wykorzystania to NFS (sieciowy system plików) czy DNS (usługa podawania adresów IP na podstawie nazwy przypisanej do urządzenia w sieci).
Protokół UDP posługuje się portami według identycznych reguł jak protokół TCP.
Z
Rys. 2.5. Nagłówek datagramu protokołu UDP
aletą protokołu UDP w stosunku do TCP jest mniejszy nagłówek. Jest on przedstawiony na rysunku 2.5. Podobnie jak nagłówek TCP, zawiera on informacje o numerach portów używanych przez nadawcę i odbiorcę. Poza tym znajduje się tu pole informujące o długości całego datagramu, czyli nagłówka i danych łącznie. Długość ta wyrażona jest w bajtach. W celu kontroli poprawności odebranego datagramu może być stosowana 16-bitowa suma kontrolna, jednak nie jest ona wymagana.
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.